Studio Job

in het Groninger Museum.

Benefits of a Bicycle

Bijna bachelor

Werk, scriptie, werk, scriptiescriptie, werkwerkwerk, scriptiescriptie, werkwerkwerkwerk, scriptiescriptiescriptiescriptie, werk, scriptie, werk, scriptiescriptie, werkwerkwerk, scriptiescriptie, werkwerkwerkwerk, scriptiescriptiescriptiescriptiescriptiescriptie.

Oprah

Sinds ik studeer is "Oprah" een van mijn favoriete programma's op de televisie. Tijdens tentamenweken is ze rond drieën een aangename pauze vergezeld door een kopje thee. En in de kerstvakantie lees ik met veel plezier de artikelen op haar site om goede-voornemens-inspiratie op te doen. Oprah is ambitieus en positief en daar houd ik wel van. Dat ze daarnaast über Amerikaans is, waar ik dan weer niet zo van houd, neem ik maar voor lief. Vanavond wordt de allerlaatste aflevering van de Oprah Winfrey Show uitgezonden op RTL4, maar ik heb deze stiekem al bekeken op internet. En het is de beste die ik heb gezien.

Latest colours&wannahaves

Furla Candy Bag


Werelse T-shirt collectie




Versace for H&M




Ik heb weinig tot geen roze in mijn kledingkast, maar voor roze nagellak zwicht ik toch wel...

Ready to start

Ja, ik leef nog (of beter gezegd: weer). En hoe toepasselijk, het beste nummer op dit moment.

Canttakemyeyesoffit

Beyonce - Countdown


Marie Antoinette - directed by Sofia Coppola

Melancholia

Melancholia van Lars von Trier is simpelweg overweldigend. Prachige beelden en een intens tragisch en melancholisch verhaal.

Ghana

Mijn ticket is geboekt! Nu alle andere zaken nog even regelen...

Autumn shopping

Omdat de herfst voor de deur staat (nouja, eigenlijk stond 'ie de hele zomer al stiekem in de hal) heb ik mezelf toestemming gegeven om te shoppen, yes! Ik heb heel wat moois voor ogen en daar komt bij dat ik ook echt wel toe ben aan wat nieuws - nu moet ik alleen sommige dingen ook echt nog in een winkel vinden en voor andere dingen het geld bij elkaar scharrelen. Een aantal webshops besnuffel ik regelmatig, ik heb echter nog nooit wat besteld - misschien een komt dat er een dezer dagen eindelijk wel van, wie weet. De lichtbruine jas heb ik afgelopen week al wel aangepast in de V&D; het is een stuk uit de Mart Visser collectie. Ik vind hem prachtig! Helaas hangt er een fors prijskaartje aan. Oh, en de wedges vond ik vorig jaar al leuk, dit jaar nog steeds. Nu nog de perfecte vinden! En totdat ik overga tot echte aankopen verlekker ik mezelf met de Elle en Elle Stijlbijbel - window shopping to the max!

De kaakoperatie

Zoals sommigen van jullie weten word ik over negen dagen geopereerd aan mijn kaak. En om eerlijk te zijn begin ik nu aardig nerveus te worden. Afgelopen weken waren gevuld met het wennen aan een universiteitsritme, en met name het afronden van mijn bestuursjaar. De afrekening is inmiddels goedgekeurd (met winst!) en de constitutieborrel was afgelopen woensdag (en zeer geslaagd!). Het enige dat ik nu denk is: kaak, kaak, kaak.

         De eerste vraag die bekenden en vrienden vragen als ik vertel dat ik onder het mes gaat is; waarom? Ik zie er toch prima uit, en heb ik last van mijn kaak dan? Nou ja, eigenlijk wel een beetje, ja. De beugel die van de eerste tot en met de derde klas in mijn mond heeft gezeten heeft het resultaat van tien jaar duimen kunnen terugbrengen tot een overbeet van ongeveer 7 millimeter. Maar 7 millimeter is toch nog aardig wat. In de winter ben ik standaard verkouden, omdat ik gewend ben te ademen door mijn mond. En jaren logopedie waren en nodig om (soms iets té) verstaanbaar te kunnen praten. Daarnaast begon mijn kaak te 'knakken' als ik kauwde; de slijtage begon toe te slaan. Daarnaast speelde er altijd in mijn achterhoofd dat áls ik iets wilde veranderen aan mezelf, dat dat het verkleinen (of laten verdwijnen) van die overbeet zou zijn.

Toch heb ik er tot november vorig jaar nooit aan gedacht om een operatie aan te gaan. Tot dat we met de familie aan het eten waren en mijn zusje begon te klagen dat ik zo smakte (mijn reactie: ik kan mijn lippen niet op elkaar doen, ik heb een overbeet!!) en mijn vader vervolgens vertelde dat hij iemand kende die een operatie aan haar kaak had gehad. We lachten en gruwelden bij de gedacht dat je kaak doorgezaagd zou worden. Maar toch maakte ik de volgende dag een afspraak bij mijn vertrouwde orthodontist; nee heb je, ja kun je krijgen.

De afspraak bij de ortho duurde vijf minuten. De centimetermaat werd er bij gehaald en een boekje met welke operatie ik waarschijnlijk zou krijgen. Vervolgens werd ik doorgestuurd naar de kaakchirurg; een teken dat die overbeet echt niet 'tussen mijn oren' zat (eigenlijk wel natuurlijk!). De kaakchirurg besteedde eerst een flinke tijd aan zijn herinneringen aan Nijmegen; hij heeft ook hier gestudeerd. Daarna werden er röntgen-foto's gemaakt en kreeg ik goed nieuws, ik bleek namelijk geen verstandskiezen te hebben. Dat scheelde weer een hoop verdovingen en bloedingen. Vervolgens tekende mijn chirurg hoe mijn profiel eruit zou komen te zien; wanneer hij de onderkaak naar voren zou verplaatsen en een stukje mijn kin naar voren zou plaatsen zou ik een 'normaal' profiel krijgen. En daar doen we het voor.

Mijn operatie werd sowieso door de verzekering vergoed, maar om die operatie te krijgen zou ik eerst een beugel krijgen. Of de verzekering die zou betalen was maar de vraag, ik had immers al eens een beugel gehad. In januari ontving ik de brief waarin slechts een enkel zinnetje getypt was; alles werd vergoed. En toen kon het beugelzetten beginnen.

Sinds mei loop ik rond met een schitterende blokjesbeugel. En ook al lijk ik er veertien mee ben ik er trots op; een beugel betekent operatie. Afgelopen zomer zijn alle afspraken met het ziekenhuis gemaakt doorliep ik de pre operatieve screening (ik ben kerngezond) en doorliep ik in sneltempo de sterkten van draden die ik in mijn beugel kon krijgen (inmiddels de strakste draad die er bestaat; en mijn tanden staan rechter dan ooit). Meer hierover is te lezen onder deze link.

Afgelopen week ben ik voor de laatste keer voor de operatie bij mijn medische vrienden geweest. Van de ortho kreeg ik zes extra verticale haken op mijn beugel (niet handig met eten) en met mijn kaakchirurg besprak ik de definitieve plannen voor de operatie. Halverwege mijn behandeling is besloten om ook mijn bovenkaak te verhogen tijdens de operatie, omdat je nu al mijn tandvlees ziet als ik lach. Niet geheel noodzakelijk, maar chirurgen zijn perfectionisten. En ik ook trouwens. Op papier heb ik mijn 'nieuwe' profiel al gezien. Het is echter moeilijk in te beelden hoe het er daadwerkelijk uit komt te zien, en dan vooral mijn voor-aanzicht. Ik hoop in ieder geval dat er niet(s) veel verandert, maar dat ik voortaan gewoon zonder al te veel moeite mijn mond kan sluiten en duidelijk kan praten.

Maandag over een week (26 september) word ik geopereerd en ik zal één nachtje in het ziekenhuis blijven ter controle. Daarna mag ik naar huis en zie er waarschijnlijk uit als zo'n Albert Heijn-hamsterje. Dus ik blijf maar een weekje bij mijn ouders. Daarna zwakt de zwelling hopelijk snel af en mag ik doen wat ik altijd al deed (zo ongeveer). Eten zal waarschijnlijk nog  lastig zijn, dus de eerste dagen/weken moet ik overleven op pap en soep (goed voor de lijn). Deze laatste daagjes eet ik dus alleen maar pizza, chocola, koekjes en patat; nu kan het nog!!

Ik houd jullie op de hoogte (als ik daar toe in staat ben, natuurlijk)    

Ars armandi

Laatste loodjes

Een nieuw maar oh zo vertrouwd collegejaar is van start - dezelfde routines van koffiepauzes, dezelfde omgeving bestaande uit collegezalen, bibliotheken, kantines en af en toe een koffietentje en dezelfde (plus wat nieuwe) studenten. Na ruim 3 jaar ken je het wel zo'n beetje. Wel begin ik aan een nieuw vak en last but not least: mijn bachelorscriptie. Hopelijk ben ik rond maart/april 2012 klaar met mijn bachelor Kunsten, Cultuur en Media!

In ieder geval ga ik fris van start vanuit een nieuw huis; ik ben verhuisd! Foto's volgen binnenkort, als alles is ingericht (en opgeruimd) :)

Lago di Garda

Een paar foto's van de roadtripvakantie rondom het Gardameer plus dagjes Verona en Milaan: elke dag heerlijk weer, schitterend blauw water, espresso's en Coca Cola, spaghetti a la vongole, veel windsurfers en zeilboten, Monte Baldo, het heeeeerlijk aperitief Spritz Aperol... Bella Italia!

Gêne in het ziekenhuis

Al sinds een tijdje kom ik regelmatig in het ziekenhuis – niets ernstig, dus geen zorgen. Lopen door een ziekenhuis vind ik fascinerend, telkens vraag ik me af wat dat ene meisje dan heeft, en waarom die oude meneer er is. Ik waan me in een ziekenhuisserie en kijk zeer geïnteresseerd mee in statusmappen en naar röntgenapparaten. Toch levert het ook genante momenten op.

Zo zat ik gisterochtend op een bankje voor de spreekkamers te wachten op een gesprekje met de chirurg. Mijn chirurg kan nogal chaotisch zijn – en dat is hij hopelijk niet in de operatiekamer – maar ik moest extra lang wachten dan normaal. Gelukkig kwam er een aardige zuster met mij praten die vervolgens de vraag stelde die iedereen op de afdeling vraagt als ik langskom: ‘Zijn je ouders er niet?’. Nee natuurlijk zijn die er niet, ik ben eenentwintig en kan heus wel een onschuldig gesprekje met een chirurg voeren. Ik weet dat ik door mijn blonde wenkbrauwen en blokjesbeugel jonger lijk, maar kom op.

Maar dit is natuurlijk best onschuldig. De meest genante gesprekken vinden plaats in de wachtkamers, want eigenlijk wil je daar helemaal niet praten. In ieder geval niet over elkaars ziektebeelden, maar goed waar moet je het ander over hebben. In de, verder lege, wachtkamer bij de anesthesist kwam er een meneer naast mij zitten. Met een schuin oog keek ik op zijn operatieformulier. Een rugoperatie. De meneer vraagt aan mij wat er op mijn papiertje staat. Ik leg hem uit waarom ik hier ben en vertel hoe ze in mijn kaak gaan zagen - altijd een leuk horrorverhaal om te vertellen. De meneer moet lachen en vraagt of ik een vriendje heb. ‘Neuh’, zeg ik. Vertelt de rugpatiënt me vervolgens dat het na de operatie vast helemaal goed gaat komen; ‘Dan ben je vast veel knapper’. Ik praat voortaan niet meer in wachtkamers. 

Home

Ik ben alweer een aantal dagen terug in het verdomd koude kikkerlandje - oh ik mis de Italiaanse zon - maar ben nog even te moe en geveld door het trekken van een verstandskies om uitgebreid verslag te doen van de afgelopen tijd. Er is veel blogmateriaal, maar het laat nog heel even op zich wachten.

Wel alvast twee leuke nieuwtjes: 1) Ik heb eindelijk een baantje bij Simon Lévelt, yesyesdubbelyes! en 2) waarschijnlijk heb ik vanaf september een nieuw adres in het centrum van de stad, op kruipafstand van het plantsoen <3

Afdwaalt

iFoto

Tijdens het opruimen van de documenten op mijn computer kwam ik ontzettend veel foto's tegen die gemaakt waren met m'n iPod. Vaak een beetje onnozel, en vooral heel erg onscherp. Toch bij deze een kleine selectie:

- Inpakken voor de liftwedstrijd. Wat neem je mee als je niet weet of je je bestemming überhaupt gaat bereiken?! In mijn geval veel jurkjes en een badminton-set (just in case).

- Wolkbreuk boven het huis van de buren. De foto is gemaakt rond zes uur 's avonds. In mijn huis (allemaal vrouwen) leidde de onweer tot Sound of Music-achtige scènes: na een flits sloeg er weer een deur open en na een halfuur zaten we allemaal bij elkaar op de kamer. Wat wel gezellig was, overigens.

- Ons onderzoek! De eerste week van juli was het dan eindelijk klaar. Ik weet niet of ik er al een eerder over heb geschreven, maar ik word heel erg blij van 'ons' onderzoek. Niet omdat het onderwerp nu zo geweldig was, maar vooral omdat het groepje zo gezellig was. En dat terwijl we elkaar niet echt kenden voordat we begonnen. En natuurlijk ook omdat we een heel erg mooi eindcijfer hebben gekregen!

- Terug van de kapper. Moet altijd worden gedocumenteerd. Duh.

- Vierdaagse in mijn straat. Aangezien ik na mijn werk mijn eigen huis niet echt meer kon bereiken besloot ik samen met een vriendin dan gewoon maar te kijken totdat we wel weer konden oversteken. En dat was heel erg leuk :)

Shuffle

Nog één nachtje slapen..

..en dan wordt het echt mooi weer. Althans, dat wordt er voorspeld. Dan ga ik naar het strand, de nieuwe ELLE lezen en lekker zwemmen.

Ochtendmuziek op zondagavond

Modern Family

Waar ik in de zomer liever niet mijn tijd voor de televisie spendeer vrees ik dat ik de afgelopen weken geen keuze heb gehad. Komkommertijd zorgde ervoor dat ik de meest zinloze programma's bekeek om te voorkomen dat ik continu op mijn bed met een laptop zat en mijn ouders nooit meer zag. Mijn redding: elke avond om 20.00 worden op rtl 5 herhalingen van Modern Family uitgezonden. En laat dat dat nu net mijn favoriete programma zijn. En die van mijn vader. Twee vliegen in een klap dus.

Waarheid

Zeeman

Eye Candy Ads

Dance the Night Away

H&M Wishlist Autumn/Winter

Dankzij de regen buiten zal ik niet de enige zijn die het gevoel heeft dat het herfst is in plaats van hartje zomer. Geef mij nu maar pepernoten, warme chocolademelk en een lading kerstfilms. En dat midden in juli. Ook de kleding in de winkels past zich aan aan het weer; zomercollectie de deur uit, herfst- en wintercollectie erin. Gelukkig vind ik de winterkleding toch vaak veel leuker dan de zomerkleding, dus bij deze mijn wishlist. Tot nu toe dan ;)

Kopenhagen