Maar net op tijd brandt de kaars toch!

Kerst stond in het teken van Nesquik (herontdekt), achtgangenmaaltijden, strandwandelingen en ongeveer honderd afleveringen van The Hills.
Dat laatste werd me opgedrongen, want MTV had besloten om op Tweede Kerstdag vierentwintig uur een marathon van The Hills uit te zenden, een televisieprogramma dat ik nog niet gezien had, maar waar ik verhalen over had gehoord van mijn Amerikaanse zus.
En ach, waarom niet een half etmaaltje kijken als het toch op tv is?

The Hills draait om een stel vriendinnen die in Hollywood wonen. Ze hebben allemaal blond geverfd haar, strakke kleding en tanden die zo vaak gebleekt zijn dat ze lichtblauw en een beetje doorschijnend zijn geworden. Ze hebben banen als ‘stagiaire bij Teen Vogue’ en ‘iets doen bij een hippe club’.

Wie denkt dat deze setting voor een spannende verhaallijn zorgt, heeft het mis. In The Hills gebeurt aanzienlijk minder dan in de ergste bankhangdagen van Big Brother, als er nog maar twee bewoners over waren en ze alleen nog maar in het houten bubbelbad zaten te weken tot de finale eindelijk kwam.

Een gehele aflevering van The Hills draait bijvoorbeeld om Lauren, de stagiaire bij Teen Vogue, die een badpakkenontwerpster moet assisteren bij een modeshow. Haar taakje: de lont uit een kaars loswrikken waar kaarsvet overheen gekomen is. Maar dat is heel moeilijk! En het lukt bijna niet! Maar net op tijd brandt de kaars toch!

Als de meiden niet met hun zenuwslopende carrières bezig zijn, zijn ze met mannen bezig. Of mannen – pubers met gel die in grote Range Rovers rondrijden en bij wijze van conversatie heel vaak zeggen: ‘You have the best smile.’
Vervolgens doen die jongens dan lullige dingen, waarover het meisje verontwaardigd aan haar vriendinnen vertelt, die zogenaamd empathisch, maar volstrekt ongeïnteresseerd reageren met ‘Yah...’ – hun favoriete woord – en dan zoiets als: ‘Je moet niet verliefd worden in L.A. Dit is zo’n crazy city.’

Het verwarrende is dat The Hills doet alsof het reality is. En aangezien er minder gebeurt dan in het gemiddelde saaie mensenleven, zou het echt kunnen zijn. Het ongeloofwaardige is dat iedereen perfect opgemaakt en uitgelicht is, en dat alles is opgenomen als een film.
Op internet zijn de meningen verdeeld, maar MTV beweert dat alles echt is. Het gekke is: het maakt me eigenlijk niets uit. Dit is perfecte januari-tv, waarvan ik nog twintig uur op mijn harddiscrecorder heb staan.

Aaf Brandt Corstius - NRCnext

A Day in the Life

Want de Muppet Show valt gelijk met Sissi

Toen ik vanochtend beneden kwam om een boterham te eten en thee te drinken zat mijn zusje al aan de eettafel. Op zich is dat al bijzonder, ze komt bijna nooit eerder dan ik uit haar bed en bovendien was ze de krant aan het lezen. Mijn zusje leest nooit de krant en kijkt nooit naar het journaal. Toen ze laatst een opdracht voor school had waarvoor de elke dag het journaal moest kijken en het moest samenvatten keek ze gewoon op teletekst wat er in het journaal zou zitten en schreef dat op. Dat is dus mijn zusje.

Toen ik vanochtend dus beneden kwam zat ze de krant te lezen, terwijl ze tegen zichzelf mompelde. Ik kwam wat dichterbij en zag dat ze, typisch, de televisieprogrammering aan het bekijken was. Natuurlijk, het was immers bijna kerst. Voor haar is kerst geen feest van naastenliefde, lichtjes en gezellig-samen-de-bijbel-lezen. Voor mijn zusje staat kerst gelijk aan televisie kijken. Elk jaar weer zit ze, dankzij allemaal smoesjes, de hele dag voor de televisie.
Toen ik vanochtend beneden kwam bedacht ik me dat dat dit jaar ook wel weer het geval zal zijn. Met een markeerstift in haar hand zat ze al alle films en series aan te strepen die ze wilde zien. Voor mijn zusje ontstonden er al meteen problemen, want de ‘All you need is love- kerstspecial’ komt tegelijkertijd met de ‘Hello Goodbye- kerstspecial’ (waarom hebben beide programma’s een Beatles-lied als titel?). Bovendien kwam op eerste kerstdag een Muppet Show, maar dan kwam ook een aflevering van Sissi. En tja, wat kies je dan?
Hoe verder ze in de programmering kwam, hoe gefrustreerder ze werd. Waarom werden opeens alle leuke dingen tegelijk uitgezonden? Ik probeerde haar nog zaken als ‘primetime’ uit te leggen, maar tevergeefs. Voor mijn zusje wordt dit jaar tijdens-kerst-televisie-kijken een zware operatie.

Kerstklaas

Vandaag was het dan eindelijk zover. Drie weken te laat, maar wel met hetzelfde enthousiasme vierden we met ons lieve vriendinnengroepje-ding Sinterklaas. Met Kerst dus.

Sultans of Swing

Wat moet je doen

als je in een trein zit die volgens de nieuwe dienstregeling rijdt?
Sms-en met Laura die ook in een (andere) trein zit die ook volgens de nieuwe dienstregeling rijdt!

- Laura, ga jij toevallig met de trein van 16.15?
- Nee, ik heb de trein naar Zutphen van 16.03, een stoptrein, sterf ns sterf.
- Ik ben net gestopt op Nijmegen Lent, dood moeten ze (de ns dus, niet Lent)!
- Mee eens, zullen we een slachtofferorganisatie oprichten van slachtoffers van de nieuwe dienstregeling? (Arnhem Velperpoort)
- Ja, goed plan! Ik heb gewoon nu al vertraging en we zijn nog niet eens in Elst. Bluugh.
- Arnhem Presikhaaf, sterven zullen ze. We spreken wel wat af in de vakantie hè?
- Zutphen: weer vertraging, want de sporen zijn vol (?). Dag aansluiting, hallo koukleumen in Zwolle.
- Jezus, waarom springen mensen voor de trein? Ben nu eindelijk in Almelo, maar volledig omringt door straalbezopen mannen, doodeng. Ben het zwaar zat.
- Ik ben gestrand in Zwolle. Met een bak patat, dat dan wel weer.

Nu kon ze net zo goed haar hele partijprogramma schrijven

Je vraagt je af met wie Rita Verdonk brainstormt. Zoveel mensen zitten er niet meer bij de TON. Ze heeft een nieuwe ‘man achter Rita Verdonk’ ingehuurd, maar die is er pas net.

Ik denk dat Rita Verdonk voornamelijk brainstormt met zichzelf. ’s Nachts, als iedereen slaapt. Haar man en kinderen hebben genoeg van haar plannetjes, en door haar collega’s wordt ze uitgelachen.

Ik veroordeel dat niet, brainstormen in bed, want ik doe het zelf ook, als ik niet kan slapen. Maar het is een slecht idee. Iedereen kent het fenomeen: je ligt ’s nachts ideeën te bedenken, en die lijken dan briljant. Soms schrijf je ze zelfs op. Maar als je ’s morgens wakker wordt, blijken die ideeën waanzinnig slecht te zijn.

Zo lag Rita koortsachtig te denken. Ze wilde voor Oud en Nieuw met een partijprogramma komen, anders zou ze echt het narretje van de Kamer worden. Tot dan toe had ze eigenlijk maar één veelbesproken speerpunt gehad, en dat was Het Behoud van Sinterklaas. Maar ja, Sinterklaas was nu achter de rug, en dat was eigenlijk heel goed verlopen. Hij was niet afgeschaft of doodgeschoten. Dus dat kon ze laten zitten.

Het moest iets met regels zijn. Ze sprak vaak morrende Nederlanders die kwaad waren dat ze geen tuinhuis op hun eigen perceel mochten bouwen. Oké, daar kwam een programmapunt. Hier met dat kladblok. Een regel...over regels. ‘Zo eenvoudig mogelijk, wordt de eerste regel.’ Mooi. Mooi gevonden. Ze bedacht nog een regel over regels. Bij elke regel die er bedacht werd, moesten politici zich voortaan afvragen: ‘Hebben we deze regel echt nodig?’ Prachtig.

Ze was nu op dreef, en klaarwakker. Nu kon ze net zo goed haar hele partijprogramma schrijven. Het lampje kon niet aan, anders zou haar man wakker worden. Ze hield het kladblok heel dichtbij haar gezicht.

Het ging ineens heel snel. ‘Wel immigranten, maar alleen slimme. En ze moeten er elk moment weer uitgezet kunnen worden.’ ‘Stadsdelen en provincies afschaffen.’ Want die maakten alleen maar regels die niet echt nodig waren. ‘Meer blauw op straat.’ ‘Minder files.’

Bij het programmapunt over de files voegde ze nog iets toe. ‘De stoplichten moeten beter afgesteld worden.’ Dat niemand dáár nou opgekomen was! Maar ja, het schoot haar ook nu pas te binnen, om zeven over vier ’s nachts.

Ze ging tevreden slapen en presenteerde de volgende dag haar plannen aan Nederland. Een beetje moe. Maar trots.

Aaf Brandt Corstius in NRCnext, 18 december 2008

The world today doesn't make sense, so why should I paint pictures that do?

Terugblik

Stralend met verleidelijke wimpers stond ze in haar eigen spotlights. Voor hetgeen dat komen zou trotseerde ze de kou en paradeerde nog even tussen de kledingrekken door. Als blikken konden doden...
Het kostelijke driegangenmenu werd met gepaste manieren verorbert; de champagne getoast en gedronken.
Drie trippelpasjes naar de volgende locatie waar de ballonnen en feestlichtjes haar begroetten. Date in voortreffelijk rokkostuum aan de hand.
Haar jurk en parels fladderden in de rondte terwijl frivole danspasjes gemaakt werden, heel de avond lang. De dansvloer werd beroerd door eigenzinnige Charlestons...
Totdat het moment daar was dat ze in de echte spotlights stond, de echte Charleston moest dansen en uiteindelijk vooral zichzelf verbaasde. De prijs werd in haar handen gedrukt. Schitterend!
De avond werd nog lang; de weg naar huis ook. Onder invloed, zonder stem maar met alle fijne dingen nog dichtbij.

And she luuuuuurves the roaring twenties!

Hoe Deng Xiaoping mijn dag verpeste

Het is nu bijna zeven uur ´s avonds en ik zit alweer bijna 12 uur achter mijn geliefde laptop. Op zich heb ik geen moeite met twaalf uur naar een beeldscherm staren en mezelf te vermaken met andermans hyve te bespieden of uren en uren naar youtube filmpjes te kijken. Helaas heb ik de afgelopen 12 uur niet eens de tijd gehad daarvoor. Ik doe namelijk al bijna 12 uur lang een poging om een wetenschappelijk verantwoord verhaal te typen. Een wetenschappelijk verhaal over China, Rusland en het communisme, een verhaal over vervelende mannen die op macht belust zijn en daar geen doekjes omheen winden. Ik zal niet al te veel uitwijden over ons 'onderzoek', ik snap zelf soms niet eens wat ik typ.

Hoe dan ook, al twaalf uur ben ik bezig met artikelen doorlezen, boeken doorbladeren en Jstor vervloeken. Twaalf kostbare uren heb ik verpest aan dat stomme essay. Het liefst had ik die twaalf uur op bed gelegen met mijn laptop en de hele dag naar The Hills, Grey's Anatomy en Skins gekeken.

Desalniettemin (heerlijk woord!), het aller-, allervervelendste is toch wel dat ik niet veel tekst heb. En dat ik daarom de komende twaalf uur waarschijnlijk ook achter mijn laptop (mijn partner in crime) ga doorbrengen. Met mijn theepot en kaaskoekjes.

Fijne avond!

Love

3

Het is nu 4 uur ´s nachts en ik ben gesloopt.
Ik ben net thuis en om 7 uur gaat de wekker.
Dat is dus over 3 uur. Verdorie.

Weltrusten.
Haha.

Goodbye Lenin!

Old school memories

Dirty Dancing

Ik heb het druk, heel druk, dus daarom post ik snel dit youtube-filmpje. Het is zo'n mooi liedje, zo'n mooie clip. Ik kan niet stoppen met luisteren en kijken.

De sinterklaas drukte slaat toe, ik vier het dit jaar drie keer, dus moet er veel geknutseld en gedicht worden. Ook school is drukker dan druk, omdat ik twee tentamens moet herkansen, een verslag moet maken van onze alumnus-dag, en voor projekt weer een samenvatting moet inleveren van een tekst van waarschijnlijk een hele intelligente man (vorige week was het Lenin, maar ik hoeverre hij wijs is, is de vraag). Bovendien vier ik dinsdagavond sinterklaas in Nijmegen, is woendsagavond de Pittige Pepernoten Party en ga ik donderdag naar Pia's feest in Groningen. En dan is het vrijdag 5 december, pakjesavond..

Fijn weekend allemaal!

EN PIA, GEFELICITEERD, JARIGE!

Gala!

Jawel, het gala van IK en Meander komt er weer aan! Dit jaar is het geweldige thema the Roaring Twenties. Daarom alvast een kijkje vooruit naar mijn outfit voor die avond:



Nu alleen die Charleston nog...

Foals

Ik ben zo moe en ik heb zo ontzettend veel gedaan deze week. Deze week vloog voorbij, deze hele maand vloog voorbij. Dinsdag ben ik naar Foals geweest in Tivoli met Sara Kim en het was werkelijk ge-wel-dig.

Vandaar deze video.

Vanavond nog even naar de film (Boy A), dan slapen en morgen terug naar Friesland.

Of toch maar een peer?

Ik, en ik denk velen met mij, heb last van keuzestress. Dit leidt over het algemeen niet tot al te lastige situaties, maar boodschappen doen is een ware crime. Als kersverse student is het kopen van een aantal producten waarvan je later die avond een gerecht gaat brouwen werkelijk geen makje. Je moet namelijk dingen kopen die a) goedkoop zijn, b) lekker zijn en c) gezond zijn. De punten a en b zijn er genoeg, denk aan diepvriespizza's, kant-en-klare lasagne en - en dit is echt een aanrader - Aviko aardappelpannetjes (1.64 euro, in een paar minuten klaar, je kunt met een zak twee keer doen en de smaken 'Hollands' en 'Italiaans' zijn het lekkerst). Maar ook deze producten komen op den duur je neus uit. Een combinatie van punt a, b en c is een uitdaging. Vind maar eens iets wat lekker, gezond en - niet onbelangrijk - goedkoop is..

De hel van het boodschappen doen begint al bij de ingang. Ik doe boodschappen in een Albert Heijn XL en ja, zoals de naam al zegt: die is huge! Bij de ingang zie ik zelfverzekerd uit hun ogen kijkende hockeymams die met een boodschappenlijst(!) in hun ene hand ongeneerd een hoeveelheid voedsel inladen waar je een weeshuis mee kan voeden. Voldaan stappen ze door de winkel en gaan ze recht op hun doel af. Ik loop daarentegen bijna sjokkend - ik heb geen haast en ik moet goed nadenken zodat ik niks vergeet - naar de mandjes en begin bij het begin: de groente- en fruitafdeling. Wat moet ik meenemen? Waar heb ik zin in? Wat is in de bonus? Allemaal levensvragen die bij mij opkomen wanneer ik tussen de mandarijnen en sinasappels sta. Wil ik appels of toch maar een peer? En zo ja, hoeveel wil ik er dan? Verse spinazie of diepvries? Zelf sla maken? Of toch maar kant-en-klare? Besluiteloos loop ik door naar de vleesafdeling. Hier ben ik meestal snel klaar, omdat ik vrijwel altijd tot de conclusie kom dat ik het vlees veel te duur vind en wel wat anders koop. Of ik koop kipfilet. Of saucijsjes, die zijn goedkoop. De verleiding van de broodafdeling kan ik tegenwoordig weerstaan. Ik pak snel een half brood, probeer niet naar de verse croissantjes te kijken en loop door naar het echte werk: De Schappen, oftewel de KW afdeling. AH XL schappen zijn hoog en breed en beschikken over een belachelijk groot assortiment. Veertig verschillende soorten thee, tien verschillende soorten pindakaas en miljoenen potjes pasta. En tja, wat kies je dan?
Gedesillusioneerd loop ik langs de schappen en probeer wat producten uit de kiezen. Beetje bij beetje wordt mijn mandje voller en begin ik een idee te krijgen wat ik vanavond ga eten. Ik loop heen en weer door de winkel en zie de moeders die toch zeker drie keer zoveel als ik hebben ingeladen al bij de kassa staan. Ik loop terug naar de fruitafdeling en kies een appel, een citroen en een courgette. Kipfilet erbij en gebakken aardappeltjes (want ik ga heus geen zware zak aardappelen kopen).
Redelijk tevreden been ik naar de kassa en probeer ondertussen te bedenken of ik echt niks vergeten ben en of ik echt niks overbodigs ga kopen. Nee?
Vlak voor de finish (lees: kassa) word ik nog even voor het blok gezet. Heb ik wel een bonuskaart bij me? Heb ik mijn portemonnee überhaupt wel bij me?

Spaar ik ook zegeltjes?

Dromen over Wouter Bos

Die kredietcrisis begint serieuze vormen aan te nemen. Volgens onderzoek van datingsite Lexa.nl droomt één op de tien single vrouwen van seks met Wouter Bos. Vijfhonderd mannen en vrouwen tussen de 25 en 45 jaar werden ondervraagd. Zij noemden naast Wouter Bos ook prinses Máxima en Robbie Williams als mogelijke kandidaten voor ondeugende gedachten onder de dekens. Mannen met macht, ze zijn reuze erotise­rend. Wouter Bos die “Fortis” zegt. En “twintig miljard”. Welke vrouw krijgt het daar niet warm van? Al die grote financiële instellingen die bij hem aankloppen. Voor Wouter is the sky the limit. Hij is onverzadigbaar.

Wouter die oproept tot kalmte. Zijn stem is teder, maar ook uitermate mannelijk. En dan die ogen. Licht­bruin met gouden vlekjes. Alle geheimen van het leven lijken er in verborgen te liggen. Een bos waar gefilterd zonlicht doorheen valt. Groen en goud en bruin. Dwingend, maar ook hypnotiserend. De vlammen van Wouters ziel weerspiegelen in zijn ogen. Ja, zo is Wouter. Hij straalt zekerheid en vertrouwen uit. Wouter is zo ongelofelijk sterk en zelfverzekerd, hij is nergens bang voor. Alleen dat al doet menig vrouwenhart sneller kloppen. Wouter maakt vrouwen week van een haast verloren gewaande passie. Elke minuut die de kredietcrisis nog langer duurt, groeit het verlangen. Begeerte, tederheid, rauwe emotie. Stuurloos in een zee van hartstocht, maar Wouter wijst de weg. Wou­ter die zomaar je spaargeld terughaalt uit IJsland. Dan voel je je als een veertje, gedragen door een warme zomerwind. Dan wil je als vrouw maar één ding: de Venus van Wouter zijn.

Wouter tijdens de kredietcrisis, dat is David Hasselhoff, Brad Pitt en Daniel Craig in één persoon. Wouter op de rand van je bed, dat is wat vrouwen willen. Die ongebreidelde passie, zo heerlijk, zo zoet, zo diep doordringend in de zenuwen. Hij de magneet en zij het staal. Eén op de tien vrouwen wil Wouter proeven, hem in zich voelen, meegesleurd worden in een storm die alleen Wouter kan oproepen. Wouter is zo verschrikkelijk mannelijk en zij zo verschrikkelijk vrouwelijk dat niets er nog toe doet. “O Wouter, wat doe je met me?” Plots zijn z’n lippen gevaarlijk dichtbij. Hij fluistert het zijdezacht in haar oor. “Jij ziet er wel uit alsof je een kapitaalinjectie kunt gebruiken”.

door Luuk Koelman, Metro

If I were a Disney Princess, I would be part Belle and part Pocahontas.

You are part Belle. You are strong, deep, and you are not a slave to petty superficial things. You are independent and allow yourself to see inner beauty without sacrificing your values. You are almost too good of a person....

klik

Super Duper

Ik heb net met Laura een briljant jurkje en prachtige hakken gekocht (en nog veel meer; boeken, oorbellen, kettingen) in Arnhem. Voor maar vijftien euro, ja.
En nu ga ik pizza eten, schoonmaken en films kijken.

Het is zo'n mooi dag, ondanks de regen.

Good memories

Those were the days at Lowlands, in France and in la belle Paris...