Bad Bentheim

Afgelopen weekend was ik met mijn lieve oud-bestuursleden een luxe weekend naar het Duitse oord(je) Bad Bentheim verkast. Deze luxe hield in: een 5-sterren Roompot verblijf met als beste feature heerlijke vloerverwarming. We hebben ERG veel gegeten, spelletjes gedaan en Gooische vrouwen gekeken. Zaterdag ontbeten we met gekookte eitjes en pannenkoeken; koffie dronken we in een idyllisch Duits café/Bierstube-iets (in het interieur was veel hout, rood textiel en lelijke kerststukjes betrokken). Na een (uiterst) kort bezoek aan de plaatselijke burcht en bijbehorend schaap doken we het hippe zwembad in. Zondag aten we een soortgelijke brunch als zaterdag en vertoefden we de rest van de dag in een badhuis met zoute therapiebaden, sauna's en zonnebank. Hieronder een kleine impressie :)

On repeat

21

Mijn laatste avond van onvolwassenheid is aangebroken, ha ;)

Winter

En het is alweer winter! Ik moet eerlijk bekennen dat ik het wel gehad heb met 2010 en uitkijk naar het nieuwe jaar. Toch moet er eerst nog Sinterklaas gevierd worden, een hertentamen gemaakt en moet ik nog twee weken flink doorwerken op school. Maar dan, dan is het eindelijk vakantie. Ga ik met Jette naar het Amsterdams Toneel en ligt er hopelijk ijs en sneeuw zodat ik kan schaatsen. Dan ben ik twee weken in Friesland, en ook al moet ik veel lezen, zal ik dan ook eindelijk een beetje niks kunnen doen en met mijn familie kunnen bijpraten. Aftellen maar..

Speechless

Haven't I heard enough..?
I don't say nothing at all.

Made my day

Van de wereld

Verjaardag

Het was vorige maand twee jaar geleden dat we deze blog zijn begonnen. Dat we onze eigen verjaardag vergeten zijn is misschien wel tekenend. De illustere gedachte om te stoppen met bloggen komt bij me op. Ik blader terug naar de eerste berichten en moet lachen. Lachen om de liedjes die we leuk vonden, de dingen die we deden en de verhaaltjes die we schreven. Herinneringen komen naar boven. Fijne herinneringen naar onbevangen momenten en momenten die ik al volledig vergeten was. En daarom gaan we gewoon door met schrijven. Omdat je ze anders vergeet. Net als je eigen verjaardag.