These things can happen

"I feel like I've got so much to express, but I've just got no talent."

"Vicky went home to have her grand wedding to Doug, to the house they both finally settled on, and to lead the life she had envisioned for herself before the summer in Barcelona. Christina continued searching, certain only of what she didn't want."

Vicky Christina Barcelona

De hyves kwestie

Wouter: Judith!
hey jude: Wouter!
Wouter: heb jij geen hyves meer:-O
Wouter: was da nou?:P
hey jude: haha, jaa, goed he :D
hey jude: ik mis het soms wel
hey jude: maar ik had het al vier jaar, had 1881 krabbel en was meer dan 10000 keer bekeken. Dat vond: ik wel genoeg
Wouter: haha, tja doe je goed:P
Wouter: maar dat geeft toch net aan dat je het leuk vond?:P
Wouter: waarom dan stoppen?:P
Wouter: ik ga white lies btw zien (H)
hey jude: omdat het veel tijd kost, ik liever mail en niet meer andere mensen wil bespieden
hey jude: volgens mijn zusje raak ik nu in een sociaal isolement
hey jude: maar ik het teveel ego om weer hyves te nemen
Wouter: ja, dat denk ik ook:P
Wouter: is je ego te groot?
Wouter: nou dat denk ik niet:P
hey jude: nou teveel trots dan :P
Wouter: haha dat lijkt me beter((
Wouter: tja, is wel jammer
Wouter: jou krabbels waren wel een van de leukste:P
Wouter: samen met die van B
Wouter: maar aangezien dat op dit moment mijn huisgenoot is
Wouter: komt krabbelen daar niet echt meer van eigenlijk...
hey jude: haha, dankje
hey jude: nou ja, dan moet je me voortaan maar mailen
hey jude: eigenlijk is dat hetzelfde als krabbelen
Wouter: ja, is ook wel:P
hey jude: maar het is wel raar om geen hyves te hebben - net alsof je zelfmoord hebt gepleegd :P Wouter: alleen dan met een hippe pagina er omheen:D
hey jude: haha
Wouter: haha, dat was een stukje jou(H)
Wouter: omg, eigenlijk zijn we hier gewoon als een stel verslaafden aan het praten he:P
hey jude: haha inderdaad
hey jude: nou ja, ik vind het wel lekker rustig zo.. hoef ik niet meer te kijken wat andere mensen doen enzo
Wouter: nee, dat is waar
hey jude: ik moet alleen nog even afkicken
hey jude: :P
Wouter: niet dat ik er veel meer op zit:P
Wouter: hmm, ik zou een emmer naast mijn bed zetten;)
hey jude: wat moet ik nou weer met een emmer naast mijn bed? kotsen? van het afkicken?
Wouter: jup((
Wouter: ik heb de grap helemaal zelf bedacht, goed van mij he:W
hey jude: zeker een goeie grap, ik begreep hem namelijk!
Wouter: yeah(H)
hey jude: sjonge, ik ben heel blij want ik heb én geen hyve meer, en ik heb een vet mooie stoel van jeroen gekregen waar ik nu in zit :D
Wouter: :-O
Wouter: waarom dat?:P
Wouter: hmm shit
Wouter: daar zullen we het een andere keer over moeten hebben
Wouter: want ik moet mijn broertje op gaan halen:S
Wouter: dus
Wouter: ik voel weer eens een eetdate aankomen
Wouter: en die plannen we nog wel een keertje;)
hey jude: zomaar. zijn kamer was te klein voor een stoel en ik heb zeeen van ruimte
hey jude: mijn secetaresse zal je kunnen vertellen dat ik in principe de komende drie weken vol zit.
Wouter: haha oke, tof!
hey jude: doe je broertje de groeten!
Wouter: hmm, ik niet:P
Wouter: we kijken wel even;)
Wouter: haha, doe ik:P
Wouter: doeii!! en tot morgen;)
Wouter: xx!
hey jude: ik ben er morgen niet, ik ga naar de ikea! tot dinsdag!

Air France

I hope my summer is gonna sound something like this:

June Evenings


Beach Party


Collapsing At Your Doorstep

Anderhalf uur

Klik en lees; ik zat vlakbij deze blogger in de trein, namelijk achter de betreffende Creoolse vrouw.

Klik

I shot my man

Conversatie?

Grappig: ik zat in de trein en hoorde twee mensen praten; ik kon er alleen niet helemaal uit op maken of ze het nu tegen elkaar hadden of allebei aan het bellen waren. Het ging ongeveer als volgt:

"Tja, maar ik vind dat nu eenmaal gewoon zo..."
"Hm hm... (...) Ja dat kan natuurlijk."

(...)

"Nou ja"
"Ja maar daar ben ik het niet mee eens!"
"Oh ja?"
"Jaaaa..!"

(...)

"Tja...daarom heb ik toch maar zo'n dingetje gekocht"
"Aaah ja ok"
"Ja...ja"

(...)

"Maar dat is gewoon Kees, die is altijd al bokkig geweest!"
"..."
"Hmmm"

(...)

"Nou ja, ik zie je! Doeggggg."

Uiteindelijk bleek dus dat ze beide een telefoon aan hun oor hadden, maar het duurde wel even voordat ik daar helemaal zeker van was.
't Is ook maar net wat je wilt horen.

26 maart 2009

Was de dag waarop ik met Lotte en Jeroen tot vijf uur in de mug zat, daarna mijn Lowlandskaartje bestelde, vervolgens even sliep, een college NPVP volgde, mijn hyves verwijderde, een flickr.com account aanschafte en besloot deel te nemen aan het 365-days project, pannekoeken bakte voor Jeroen en Patty en met hen tot middernacht YouTubefilmpjes keek.

To lose my life

klik

Easy conversations

easy conversations // there's no such thing // oh, i'm shy, shy, shy

Beam me up

Zien, zag en gezien

Zo zou mijn vrije zaterdag eruit moeten hebben gezien:

7.30: opstaan, hardlopen (want dan kom ik zeker niemand tegen)
8.00: douchen
8.30: ontbijten
9.00: leren, leren, leren
12.00: eten
13.00: weer leren, lezen, typen
17.00: boodschappen
18.00: eten
19.30: tv kijken

Maar zo zag mijn zaterdag er per ongeluk wél uit:

8.30: opstaan, douchen
9.00: ontbijten
9.30: opruimen, wassen, mail checken
10.30: leren (jaja)
11.30: The City kijken
16.00: met Tjidde, Patty, Peter, aardbeien en zuurtjes in het Kronenburgerpark liggen in de zon
18.00: thee bij de Mug
19.00: patat eten bij Tjidde
20.30: wijn drinken in Opera
21.30: Alles is Liefde kijken bij Patty
02.28: slapen ..

Wat een heerlijke dag, haha.

March of the Zapotec and Realpeople Holland

Roosbeef - Boerderij deel II

Denkt mijn mama nu aan mij?
Denkt mijn papa nu aan mij?
Of slapen ze nu ook?

Hebben ze net als ik al koffie gezet?
Zijn de hondjes al buiten geweest?
Denken ze nu ook aan mij?
Of liggen ze nog op bed?

Eens in de zoveel tijd, dan kom ik langs.
De weilanden lijken op elkaar.
Komt omdat ik de weg nog niet goed ken.
Bij het station staat een moeder en een auto voor me klaar.

We zijn blij elkaar te zien.
Ze vraagt: heb je nog was meegebracht?
Eet je wel groente? Je ziet zo wit.
Ik zeg: nee, geen was, maar wel afwas mee en ze lacht.

De hond blijft liggen op z'n kleed.
Hij kwispelt maar niet van harte.
Alsof ie me langzaam aan vergeet.
De hond blijft liggen op zijn kleed.

En iedereen lacht in het nieuwe huis;
iedereen lacht in het nieuwe huis.

Ben bang dat ik het oude langzaam aan vergeet,
net als de hond op het kleed.

Na een dag of twee, dan ga ik maar.
De weilanden lijken nog steeds op elkaar.
Ik zie door al mijn sleutels het bos niet meer.
Mijn moeder vraagt: breng je was mee de volgende keer?

Film Analysis I

Chemical Brothers - Star Guitar
Video directed by Michel Gondry
Notice the similarity between images and sound.



L'année dernière à Marienbad
A film by Alain Resnais
What is wrong with this picture?

Lucy in the sky with diamonds

Sugar Mouse

Zon!
Eindelijk, de zon schijnt! Ik kan eindelijk mijn ballerina's aan zonder die stomme pantykousjes, mijn zonnebril mag weer op en de zomerjurkjes kunnen weer in de kast worden gehangen ..

Hukkle - György Pálfi

Sommige mensen...

Toen ik werd nageroepen, op klaarlichte dag, vond ik dat eigenlijk erg merkwaardig. Bewaar zulke taal in ieder geval voor binnenshuis en voor iemand die er wellicht wel op zit te wachten (wat ik betwijfel maar oké). Wat heeft zo'n joch met mij te maken? Tss, ga toch gewoon fietsen.

New York style

Oké, dit is het derde filmpje dat ik vandaag post, maar het is zo'n gaaf nummer!

Vandaag heb ik op spectaculaire wijze de bus gehaald (ik was met de bus naar de uni, het regende en ik heb een hekel aan regen). Ik zat bij Patty achterop de fiets, want zij zou mij even naar de buhalte brengen. Halverwege zagen we dat de bus er al stond en bijna wegging, dus Patty fietste keihard naar de bus en ik sprong er halverwege af, ren de weg over, stak mijn hand op - net zoals die mensen in New York die in taxi aanhouden - en voilà, ik had de bus met veel kunst en vliegwerk gehaald.

Dance with/v me

Een beetje voyeurisme

Je kijkt over de reling in de kantine naar beneden en ziet iemand ijverig iets schrijven wat lijkt op een brief. Netjes en met dikke zwarte pen is al een heel verhaal neergepend. Een liefdesbrief? Wanneer hij klaar is met schrijven zoekt hij een adres. Dit schrijft hij over van een klein strookje papier uit zijn portemonnee. De envelop is verdikt met bubbeltjes plastic. Hij twijfelt: één, twee of drie maal vouwen? De keuze valt op drie maal, zorgvuldig en secuur. Langzaam glijden zijn vingers over de scherpe vouwlijnen. Zo past hij precies in de envelop. De plakrand plakt en dicht de envelop en weg is de brief, veilig in plastic en papier. De kladversie verdwijnt in een reader.
Hij ruimt alles op, doet zijn jas, das en Ipod aan en verlaat het gebouw, de envelop belangrijk in de hand.
Die zie je waarschijnlijk nooit weer. Oh ja, nog even wanneer hij het plein oversteekt, maar dan verdwijnt hij tussen de poorten. Dag.

Zoveel mensen, zoveel wensen

Naive

Polaroids de Paris