Maar net op tijd brandt de kaars toch!

Kerst stond in het teken van Nesquik (herontdekt), achtgangenmaaltijden, strandwandelingen en ongeveer honderd afleveringen van The Hills.
Dat laatste werd me opgedrongen, want MTV had besloten om op Tweede Kerstdag vierentwintig uur een marathon van The Hills uit te zenden, een televisieprogramma dat ik nog niet gezien had, maar waar ik verhalen over had gehoord van mijn Amerikaanse zus.
En ach, waarom niet een half etmaaltje kijken als het toch op tv is?

The Hills draait om een stel vriendinnen die in Hollywood wonen. Ze hebben allemaal blond geverfd haar, strakke kleding en tanden die zo vaak gebleekt zijn dat ze lichtblauw en een beetje doorschijnend zijn geworden. Ze hebben banen als ‘stagiaire bij Teen Vogue’ en ‘iets doen bij een hippe club’.

Wie denkt dat deze setting voor een spannende verhaallijn zorgt, heeft het mis. In The Hills gebeurt aanzienlijk minder dan in de ergste bankhangdagen van Big Brother, als er nog maar twee bewoners over waren en ze alleen nog maar in het houten bubbelbad zaten te weken tot de finale eindelijk kwam.

Een gehele aflevering van The Hills draait bijvoorbeeld om Lauren, de stagiaire bij Teen Vogue, die een badpakkenontwerpster moet assisteren bij een modeshow. Haar taakje: de lont uit een kaars loswrikken waar kaarsvet overheen gekomen is. Maar dat is heel moeilijk! En het lukt bijna niet! Maar net op tijd brandt de kaars toch!

Als de meiden niet met hun zenuwslopende carrières bezig zijn, zijn ze met mannen bezig. Of mannen – pubers met gel die in grote Range Rovers rondrijden en bij wijze van conversatie heel vaak zeggen: ‘You have the best smile.’
Vervolgens doen die jongens dan lullige dingen, waarover het meisje verontwaardigd aan haar vriendinnen vertelt, die zogenaamd empathisch, maar volstrekt ongeïnteresseerd reageren met ‘Yah...’ – hun favoriete woord – en dan zoiets als: ‘Je moet niet verliefd worden in L.A. Dit is zo’n crazy city.’

Het verwarrende is dat The Hills doet alsof het reality is. En aangezien er minder gebeurt dan in het gemiddelde saaie mensenleven, zou het echt kunnen zijn. Het ongeloofwaardige is dat iedereen perfect opgemaakt en uitgelicht is, en dat alles is opgenomen als een film.
Op internet zijn de meningen verdeeld, maar MTV beweert dat alles echt is. Het gekke is: het maakt me eigenlijk niets uit. Dit is perfecte januari-tv, waarvan ik nog twintig uur op mijn harddiscrecorder heb staan.

Aaf Brandt Corstius - NRCnext

A Day in the Life

Want de Muppet Show valt gelijk met Sissi

Toen ik vanochtend beneden kwam om een boterham te eten en thee te drinken zat mijn zusje al aan de eettafel. Op zich is dat al bijzonder, ze komt bijna nooit eerder dan ik uit haar bed en bovendien was ze de krant aan het lezen. Mijn zusje leest nooit de krant en kijkt nooit naar het journaal. Toen ze laatst een opdracht voor school had waarvoor de elke dag het journaal moest kijken en het moest samenvatten keek ze gewoon op teletekst wat er in het journaal zou zitten en schreef dat op. Dat is dus mijn zusje.

Toen ik vanochtend dus beneden kwam zat ze de krant te lezen, terwijl ze tegen zichzelf mompelde. Ik kwam wat dichterbij en zag dat ze, typisch, de televisieprogrammering aan het bekijken was. Natuurlijk, het was immers bijna kerst. Voor haar is kerst geen feest van naastenliefde, lichtjes en gezellig-samen-de-bijbel-lezen. Voor mijn zusje staat kerst gelijk aan televisie kijken. Elk jaar weer zit ze, dankzij allemaal smoesjes, de hele dag voor de televisie.
Toen ik vanochtend beneden kwam bedacht ik me dat dat dit jaar ook wel weer het geval zal zijn. Met een markeerstift in haar hand zat ze al alle films en series aan te strepen die ze wilde zien. Voor mijn zusje ontstonden er al meteen problemen, want de ‘All you need is love- kerstspecial’ komt tegelijkertijd met de ‘Hello Goodbye- kerstspecial’ (waarom hebben beide programma’s een Beatles-lied als titel?). Bovendien kwam op eerste kerstdag een Muppet Show, maar dan kwam ook een aflevering van Sissi. En tja, wat kies je dan?
Hoe verder ze in de programmering kwam, hoe gefrustreerder ze werd. Waarom werden opeens alle leuke dingen tegelijk uitgezonden? Ik probeerde haar nog zaken als ‘primetime’ uit te leggen, maar tevergeefs. Voor mijn zusje wordt dit jaar tijdens-kerst-televisie-kijken een zware operatie.

Kerstklaas

Vandaag was het dan eindelijk zover. Drie weken te laat, maar wel met hetzelfde enthousiasme vierden we met ons lieve vriendinnengroepje-ding Sinterklaas. Met Kerst dus.

Sultans of Swing

Wat moet je doen

als je in een trein zit die volgens de nieuwe dienstregeling rijdt?
Sms-en met Laura die ook in een (andere) trein zit die ook volgens de nieuwe dienstregeling rijdt!

- Laura, ga jij toevallig met de trein van 16.15?
- Nee, ik heb de trein naar Zutphen van 16.03, een stoptrein, sterf ns sterf.
- Ik ben net gestopt op Nijmegen Lent, dood moeten ze (de ns dus, niet Lent)!
- Mee eens, zullen we een slachtofferorganisatie oprichten van slachtoffers van de nieuwe dienstregeling? (Arnhem Velperpoort)
- Ja, goed plan! Ik heb gewoon nu al vertraging en we zijn nog niet eens in Elst. Bluugh.
- Arnhem Presikhaaf, sterven zullen ze. We spreken wel wat af in de vakantie hè?
- Zutphen: weer vertraging, want de sporen zijn vol (?). Dag aansluiting, hallo koukleumen in Zwolle.
- Jezus, waarom springen mensen voor de trein? Ben nu eindelijk in Almelo, maar volledig omringt door straalbezopen mannen, doodeng. Ben het zwaar zat.
- Ik ben gestrand in Zwolle. Met een bak patat, dat dan wel weer.

Nu kon ze net zo goed haar hele partijprogramma schrijven

Je vraagt je af met wie Rita Verdonk brainstormt. Zoveel mensen zitten er niet meer bij de TON. Ze heeft een nieuwe ‘man achter Rita Verdonk’ ingehuurd, maar die is er pas net.

Ik denk dat Rita Verdonk voornamelijk brainstormt met zichzelf. ’s Nachts, als iedereen slaapt. Haar man en kinderen hebben genoeg van haar plannetjes, en door haar collega’s wordt ze uitgelachen.

Ik veroordeel dat niet, brainstormen in bed, want ik doe het zelf ook, als ik niet kan slapen. Maar het is een slecht idee. Iedereen kent het fenomeen: je ligt ’s nachts ideeën te bedenken, en die lijken dan briljant. Soms schrijf je ze zelfs op. Maar als je ’s morgens wakker wordt, blijken die ideeën waanzinnig slecht te zijn.

Zo lag Rita koortsachtig te denken. Ze wilde voor Oud en Nieuw met een partijprogramma komen, anders zou ze echt het narretje van de Kamer worden. Tot dan toe had ze eigenlijk maar één veelbesproken speerpunt gehad, en dat was Het Behoud van Sinterklaas. Maar ja, Sinterklaas was nu achter de rug, en dat was eigenlijk heel goed verlopen. Hij was niet afgeschaft of doodgeschoten. Dus dat kon ze laten zitten.

Het moest iets met regels zijn. Ze sprak vaak morrende Nederlanders die kwaad waren dat ze geen tuinhuis op hun eigen perceel mochten bouwen. Oké, daar kwam een programmapunt. Hier met dat kladblok. Een regel...over regels. ‘Zo eenvoudig mogelijk, wordt de eerste regel.’ Mooi. Mooi gevonden. Ze bedacht nog een regel over regels. Bij elke regel die er bedacht werd, moesten politici zich voortaan afvragen: ‘Hebben we deze regel echt nodig?’ Prachtig.

Ze was nu op dreef, en klaarwakker. Nu kon ze net zo goed haar hele partijprogramma schrijven. Het lampje kon niet aan, anders zou haar man wakker worden. Ze hield het kladblok heel dichtbij haar gezicht.

Het ging ineens heel snel. ‘Wel immigranten, maar alleen slimme. En ze moeten er elk moment weer uitgezet kunnen worden.’ ‘Stadsdelen en provincies afschaffen.’ Want die maakten alleen maar regels die niet echt nodig waren. ‘Meer blauw op straat.’ ‘Minder files.’

Bij het programmapunt over de files voegde ze nog iets toe. ‘De stoplichten moeten beter afgesteld worden.’ Dat niemand dáár nou opgekomen was! Maar ja, het schoot haar ook nu pas te binnen, om zeven over vier ’s nachts.

Ze ging tevreden slapen en presenteerde de volgende dag haar plannen aan Nederland. Een beetje moe. Maar trots.

Aaf Brandt Corstius in NRCnext, 18 december 2008

The world today doesn't make sense, so why should I paint pictures that do?

Terugblik

Stralend met verleidelijke wimpers stond ze in haar eigen spotlights. Voor hetgeen dat komen zou trotseerde ze de kou en paradeerde nog even tussen de kledingrekken door. Als blikken konden doden...
Het kostelijke driegangenmenu werd met gepaste manieren verorbert; de champagne getoast en gedronken.
Drie trippelpasjes naar de volgende locatie waar de ballonnen en feestlichtjes haar begroetten. Date in voortreffelijk rokkostuum aan de hand.
Haar jurk en parels fladderden in de rondte terwijl frivole danspasjes gemaakt werden, heel de avond lang. De dansvloer werd beroerd door eigenzinnige Charlestons...
Totdat het moment daar was dat ze in de echte spotlights stond, de echte Charleston moest dansen en uiteindelijk vooral zichzelf verbaasde. De prijs werd in haar handen gedrukt. Schitterend!
De avond werd nog lang; de weg naar huis ook. Onder invloed, zonder stem maar met alle fijne dingen nog dichtbij.

And she luuuuuurves the roaring twenties!

Hoe Deng Xiaoping mijn dag verpeste

Het is nu bijna zeven uur ´s avonds en ik zit alweer bijna 12 uur achter mijn geliefde laptop. Op zich heb ik geen moeite met twaalf uur naar een beeldscherm staren en mezelf te vermaken met andermans hyve te bespieden of uren en uren naar youtube filmpjes te kijken. Helaas heb ik de afgelopen 12 uur niet eens de tijd gehad daarvoor. Ik doe namelijk al bijna 12 uur lang een poging om een wetenschappelijk verantwoord verhaal te typen. Een wetenschappelijk verhaal over China, Rusland en het communisme, een verhaal over vervelende mannen die op macht belust zijn en daar geen doekjes omheen winden. Ik zal niet al te veel uitwijden over ons 'onderzoek', ik snap zelf soms niet eens wat ik typ.

Hoe dan ook, al twaalf uur ben ik bezig met artikelen doorlezen, boeken doorbladeren en Jstor vervloeken. Twaalf kostbare uren heb ik verpest aan dat stomme essay. Het liefst had ik die twaalf uur op bed gelegen met mijn laptop en de hele dag naar The Hills, Grey's Anatomy en Skins gekeken.

Desalniettemin (heerlijk woord!), het aller-, allervervelendste is toch wel dat ik niet veel tekst heb. En dat ik daarom de komende twaalf uur waarschijnlijk ook achter mijn laptop (mijn partner in crime) ga doorbrengen. Met mijn theepot en kaaskoekjes.

Fijne avond!

Love

3

Het is nu 4 uur ´s nachts en ik ben gesloopt.
Ik ben net thuis en om 7 uur gaat de wekker.
Dat is dus over 3 uur. Verdorie.

Weltrusten.
Haha.

Goodbye Lenin!

Old school memories