Vandaag mocht ik voor het eerst in mijn leven stemmen. Echt stemmen. Stemmen met een roodpotlood en een stembus. En ook al zijn Europese verkiezingen niet de meest opwindende verkiezingen, ik was zo blij als een kind dat ik eindelijk eens een keer een kruisje mocht zetten op een papiertje.
Samen met Patty, Eva en Peter wandelde ik naar het ziekenhuis, want dat was omgebouwd tot stem-walhalla. Er stond nauwelijks een rij, we werden naar voren gevloten, gaven onze stemkaart, lieten onze ID kaarten zien en liepen vervolgens ieder naar een stemhok. In het stemhok kon ik alleen maar denken: ‘Kruis het juiste hokje aan, kruis het juiste hokje aan’, aangezien ik bang was het verkeerde hokje aan te kruisen van de zenuwen, scheel zou kijken en per ongeluk op iemand van het CDA zou stemmen. Ik wist namelijk ALLANG op wie ik wilde stemmen en waarom ik dat wilde. Twee verschillende kieswijzers heb ik gedaan, twee debatten heb ik gekeken en twee keer heb ik alle standpunten van enigszins relevante partijen doorgelezen (dus niet die van Wilders, want dat is toch onzin!).
Vanavond is de uitslag en die ik ga ik zeker kijken, het is toch stukken leuker als je zelf ook gestemd hebt..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten