Of toch maar een peer?

Ik, en ik denk velen met mij, heb last van keuzestress. Dit leidt over het algemeen niet tot al te lastige situaties, maar boodschappen doen is een ware crime. Als kersverse student is het kopen van een aantal producten waarvan je later die avond een gerecht gaat brouwen werkelijk geen makje. Je moet namelijk dingen kopen die a) goedkoop zijn, b) lekker zijn en c) gezond zijn. De punten a en b zijn er genoeg, denk aan diepvriespizza's, kant-en-klare lasagne en - en dit is echt een aanrader - Aviko aardappelpannetjes (1.64 euro, in een paar minuten klaar, je kunt met een zak twee keer doen en de smaken 'Hollands' en 'Italiaans' zijn het lekkerst). Maar ook deze producten komen op den duur je neus uit. Een combinatie van punt a, b en c is een uitdaging. Vind maar eens iets wat lekker, gezond en - niet onbelangrijk - goedkoop is..

De hel van het boodschappen doen begint al bij de ingang. Ik doe boodschappen in een Albert Heijn XL en ja, zoals de naam al zegt: die is huge! Bij de ingang zie ik zelfverzekerd uit hun ogen kijkende hockeymams die met een boodschappenlijst(!) in hun ene hand ongeneerd een hoeveelheid voedsel inladen waar je een weeshuis mee kan voeden. Voldaan stappen ze door de winkel en gaan ze recht op hun doel af. Ik loop daarentegen bijna sjokkend - ik heb geen haast en ik moet goed nadenken zodat ik niks vergeet - naar de mandjes en begin bij het begin: de groente- en fruitafdeling. Wat moet ik meenemen? Waar heb ik zin in? Wat is in de bonus? Allemaal levensvragen die bij mij opkomen wanneer ik tussen de mandarijnen en sinasappels sta. Wil ik appels of toch maar een peer? En zo ja, hoeveel wil ik er dan? Verse spinazie of diepvries? Zelf sla maken? Of toch maar kant-en-klare? Besluiteloos loop ik door naar de vleesafdeling. Hier ben ik meestal snel klaar, omdat ik vrijwel altijd tot de conclusie kom dat ik het vlees veel te duur vind en wel wat anders koop. Of ik koop kipfilet. Of saucijsjes, die zijn goedkoop. De verleiding van de broodafdeling kan ik tegenwoordig weerstaan. Ik pak snel een half brood, probeer niet naar de verse croissantjes te kijken en loop door naar het echte werk: De Schappen, oftewel de KW afdeling. AH XL schappen zijn hoog en breed en beschikken over een belachelijk groot assortiment. Veertig verschillende soorten thee, tien verschillende soorten pindakaas en miljoenen potjes pasta. En tja, wat kies je dan?
Gedesillusioneerd loop ik langs de schappen en probeer wat producten uit de kiezen. Beetje bij beetje wordt mijn mandje voller en begin ik een idee te krijgen wat ik vanavond ga eten. Ik loop heen en weer door de winkel en zie de moeders die toch zeker drie keer zoveel als ik hebben ingeladen al bij de kassa staan. Ik loop terug naar de fruitafdeling en kies een appel, een citroen en een courgette. Kipfilet erbij en gebakken aardappeltjes (want ik ga heus geen zware zak aardappelen kopen).
Redelijk tevreden been ik naar de kassa en probeer ondertussen te bedenken of ik echt niks vergeten ben en of ik echt niks overbodigs ga kopen. Nee?
Vlak voor de finish (lees: kassa) word ik nog even voor het blok gezet. Heb ik wel een bonuskaart bij me? Heb ik mijn portemonnee überhaupt wel bij me?

Spaar ik ook zegeltjes?