Daar lopen de meisjes
Constantinopel zeg ik, ik zeg
ken ik nog een schunnig liedje over.
De kunst was het touw te raken
op exact het moment dat er een vies woord viel
in de galmbak van de straat.
Toen ik de Aya Sofia binnenliep zegt Louis
hij zegt, sprongen de tranen me in de ogen.
Zo mooi? Vraag ik. Nee zegt hij, hij zegt zo groot.
Louis is overal geweest. Dadelijk vertelt hij
over de verlaten kermis aan de Zwarte Zee
hoe die klaagde in de Zwarte Wind
en trekt de Zwarte Schedel tevoorschijn.
Ik zeg, er is geen houden aan, zeg ik.
Nog even en de minaretten schieten uit de grond.
Anneke Claus (stadsdichter van Groningen), april 2010
Klik
Geen opmerkingen:
Een reactie posten