Dirty Dancing

Ik heb het druk, heel druk, dus daarom post ik snel dit youtube-filmpje. Het is zo'n mooi liedje, zo'n mooie clip. Ik kan niet stoppen met luisteren en kijken.

De sinterklaas drukte slaat toe, ik vier het dit jaar drie keer, dus moet er veel geknutseld en gedicht worden. Ook school is drukker dan druk, omdat ik twee tentamens moet herkansen, een verslag moet maken van onze alumnus-dag, en voor projekt weer een samenvatting moet inleveren van een tekst van waarschijnlijk een hele intelligente man (vorige week was het Lenin, maar ik hoeverre hij wijs is, is de vraag). Bovendien vier ik dinsdagavond sinterklaas in Nijmegen, is woendsagavond de Pittige Pepernoten Party en ga ik donderdag naar Pia's feest in Groningen. En dan is het vrijdag 5 december, pakjesavond..

Fijn weekend allemaal!

EN PIA, GEFELICITEERD, JARIGE!

Gala!

Jawel, het gala van IK en Meander komt er weer aan! Dit jaar is het geweldige thema the Roaring Twenties. Daarom alvast een kijkje vooruit naar mijn outfit voor die avond:



Nu alleen die Charleston nog...

Foals

Ik ben zo moe en ik heb zo ontzettend veel gedaan deze week. Deze week vloog voorbij, deze hele maand vloog voorbij. Dinsdag ben ik naar Foals geweest in Tivoli met Sara Kim en het was werkelijk ge-wel-dig.

Vandaar deze video.

Vanavond nog even naar de film (Boy A), dan slapen en morgen terug naar Friesland.

Of toch maar een peer?

Ik, en ik denk velen met mij, heb last van keuzestress. Dit leidt over het algemeen niet tot al te lastige situaties, maar boodschappen doen is een ware crime. Als kersverse student is het kopen van een aantal producten waarvan je later die avond een gerecht gaat brouwen werkelijk geen makje. Je moet namelijk dingen kopen die a) goedkoop zijn, b) lekker zijn en c) gezond zijn. De punten a en b zijn er genoeg, denk aan diepvriespizza's, kant-en-klare lasagne en - en dit is echt een aanrader - Aviko aardappelpannetjes (1.64 euro, in een paar minuten klaar, je kunt met een zak twee keer doen en de smaken 'Hollands' en 'Italiaans' zijn het lekkerst). Maar ook deze producten komen op den duur je neus uit. Een combinatie van punt a, b en c is een uitdaging. Vind maar eens iets wat lekker, gezond en - niet onbelangrijk - goedkoop is..

De hel van het boodschappen doen begint al bij de ingang. Ik doe boodschappen in een Albert Heijn XL en ja, zoals de naam al zegt: die is huge! Bij de ingang zie ik zelfverzekerd uit hun ogen kijkende hockeymams die met een boodschappenlijst(!) in hun ene hand ongeneerd een hoeveelheid voedsel inladen waar je een weeshuis mee kan voeden. Voldaan stappen ze door de winkel en gaan ze recht op hun doel af. Ik loop daarentegen bijna sjokkend - ik heb geen haast en ik moet goed nadenken zodat ik niks vergeet - naar de mandjes en begin bij het begin: de groente- en fruitafdeling. Wat moet ik meenemen? Waar heb ik zin in? Wat is in de bonus? Allemaal levensvragen die bij mij opkomen wanneer ik tussen de mandarijnen en sinasappels sta. Wil ik appels of toch maar een peer? En zo ja, hoeveel wil ik er dan? Verse spinazie of diepvries? Zelf sla maken? Of toch maar kant-en-klare? Besluiteloos loop ik door naar de vleesafdeling. Hier ben ik meestal snel klaar, omdat ik vrijwel altijd tot de conclusie kom dat ik het vlees veel te duur vind en wel wat anders koop. Of ik koop kipfilet. Of saucijsjes, die zijn goedkoop. De verleiding van de broodafdeling kan ik tegenwoordig weerstaan. Ik pak snel een half brood, probeer niet naar de verse croissantjes te kijken en loop door naar het echte werk: De Schappen, oftewel de KW afdeling. AH XL schappen zijn hoog en breed en beschikken over een belachelijk groot assortiment. Veertig verschillende soorten thee, tien verschillende soorten pindakaas en miljoenen potjes pasta. En tja, wat kies je dan?
Gedesillusioneerd loop ik langs de schappen en probeer wat producten uit de kiezen. Beetje bij beetje wordt mijn mandje voller en begin ik een idee te krijgen wat ik vanavond ga eten. Ik loop heen en weer door de winkel en zie de moeders die toch zeker drie keer zoveel als ik hebben ingeladen al bij de kassa staan. Ik loop terug naar de fruitafdeling en kies een appel, een citroen en een courgette. Kipfilet erbij en gebakken aardappeltjes (want ik ga heus geen zware zak aardappelen kopen).
Redelijk tevreden been ik naar de kassa en probeer ondertussen te bedenken of ik echt niks vergeten ben en of ik echt niks overbodigs ga kopen. Nee?
Vlak voor de finish (lees: kassa) word ik nog even voor het blok gezet. Heb ik wel een bonuskaart bij me? Heb ik mijn portemonnee überhaupt wel bij me?

Spaar ik ook zegeltjes?

Dromen over Wouter Bos

Die kredietcrisis begint serieuze vormen aan te nemen. Volgens onderzoek van datingsite Lexa.nl droomt één op de tien single vrouwen van seks met Wouter Bos. Vijfhonderd mannen en vrouwen tussen de 25 en 45 jaar werden ondervraagd. Zij noemden naast Wouter Bos ook prinses Máxima en Robbie Williams als mogelijke kandidaten voor ondeugende gedachten onder de dekens. Mannen met macht, ze zijn reuze erotise­rend. Wouter Bos die “Fortis” zegt. En “twintig miljard”. Welke vrouw krijgt het daar niet warm van? Al die grote financiële instellingen die bij hem aankloppen. Voor Wouter is the sky the limit. Hij is onverzadigbaar.

Wouter die oproept tot kalmte. Zijn stem is teder, maar ook uitermate mannelijk. En dan die ogen. Licht­bruin met gouden vlekjes. Alle geheimen van het leven lijken er in verborgen te liggen. Een bos waar gefilterd zonlicht doorheen valt. Groen en goud en bruin. Dwingend, maar ook hypnotiserend. De vlammen van Wouters ziel weerspiegelen in zijn ogen. Ja, zo is Wouter. Hij straalt zekerheid en vertrouwen uit. Wouter is zo ongelofelijk sterk en zelfverzekerd, hij is nergens bang voor. Alleen dat al doet menig vrouwenhart sneller kloppen. Wouter maakt vrouwen week van een haast verloren gewaande passie. Elke minuut die de kredietcrisis nog langer duurt, groeit het verlangen. Begeerte, tederheid, rauwe emotie. Stuurloos in een zee van hartstocht, maar Wouter wijst de weg. Wou­ter die zomaar je spaargeld terughaalt uit IJsland. Dan voel je je als een veertje, gedragen door een warme zomerwind. Dan wil je als vrouw maar één ding: de Venus van Wouter zijn.

Wouter tijdens de kredietcrisis, dat is David Hasselhoff, Brad Pitt en Daniel Craig in één persoon. Wouter op de rand van je bed, dat is wat vrouwen willen. Die ongebreidelde passie, zo heerlijk, zo zoet, zo diep doordringend in de zenuwen. Hij de magneet en zij het staal. Eén op de tien vrouwen wil Wouter proeven, hem in zich voelen, meegesleurd worden in een storm die alleen Wouter kan oproepen. Wouter is zo verschrikkelijk mannelijk en zij zo verschrikkelijk vrouwelijk dat niets er nog toe doet. “O Wouter, wat doe je met me?” Plots zijn z’n lippen gevaarlijk dichtbij. Hij fluistert het zijdezacht in haar oor. “Jij ziet er wel uit alsof je een kapitaalinjectie kunt gebruiken”.

door Luuk Koelman, Metro

If I were a Disney Princess, I would be part Belle and part Pocahontas.

You are part Belle. You are strong, deep, and you are not a slave to petty superficial things. You are independent and allow yourself to see inner beauty without sacrificing your values. You are almost too good of a person....

klik

Super Duper

Ik heb net met Laura een briljant jurkje en prachtige hakken gekocht (en nog veel meer; boeken, oorbellen, kettingen) in Arnhem. Voor maar vijftien euro, ja.
En nu ga ik pizza eten, schoonmaken en films kijken.

Het is zo'n mooi dag, ondanks de regen.

Good memories

Those were the days at Lowlands, in France and in la belle Paris...

Dagen

Het is toch altijd weer een kunst om de dag in scene te zetten, terwijl alles gewoon een grote voorstelling is.

Eigenlijk moet je alles zelf ervaren.

Mijn dag volgens Flickr.com

Mijn dag volgens Flickr.com.. ik wilde er nog een verhaaltje bij zetten en een plaatje van economie boeken zoeken (ik had er een! Maar toen drukte ik te vaak op backspace en toen was hij weg en nu kan ik hem niet meer vinden), maar ik ben echt te moe.

Weltrusten!

En trouwens, dit is vandaag al niet meer. Dit is gisteren.

Human

Lijst #3

Mood: moe man!
Plans: krant lezen, boek lezen, co assistent kijken, slapen - in willekeurige volgorde
Looking at: televisie
Listening to: santogold - say aha
Reading: nrc next
Drinking: ranja
Eating: filet americain
Best: 'je hebt zo'n mooie haarkleur - die zie je niet vaak' - de mevrouw in het postkantoor in Oss. Zo lief!
Worst: zeikenzeiknat op het station aankomen en het dan heel erg koud hebben. Maar goed, het was verder wel gezellig met Lincey in Oss
Weather: ja, regen dus

Dear John Stuart Mill,

sorry, but I totally lost your subject.

(Don't even think about using spell check)

fi yuo cna raed tihs, yuo hvae a sgtrane mnid too. Cna yuo raed tihs? Olny55 plepoe out of 100 can. i cdnuolt blveiee taht I cluod aulaclty uesdnatnrd waht I was rdanieg. Thephaonmneal pweor of the hmuan mnid, aoccdrnig to a rscheearch at CmabrigdeUinervtisy, it dseno't mtaetr in waht oerdr the ltteres in a wrod are, theolny iproamtnt tihng is taht the frsit and lsat ltteer be in the rghit pclae.The rset can be a taotl mses and you can sitll raed it whotuit a pboerlm. Tihsis bcuseae the huamn mnid deos not raed ervey lteter by istlef, but the wrod as a wlohe. Azanmig huh? yaeh and I awlyas tghuhot slpeling was ipmorantt!

My mistakes were made for you

Mussolini

Ja, ja die Mussolini, ja, dat was best wel een rokkenjager.

Oewa.

Catherine the waitress

Dit liedje draaide ik een tijd geleden helemaal grijs (om precies te zijn toen ik eigenlijk mijn examens moest leren). Maar om een onduidelijke reden heb ik het echt al maanden niet geluisterd, totdat ik het als achtergrond muziek hoorde bij een stomme televisie serie..

En nu kan ik weer niet stoppen met luisteren.

For the Love of God

En daar lag ie dan...in een verduisterde zaal in het Rijksmuseum op zwart fluweel, belicht door een spot, omringd door een aantal verbijsterde gezichten en bewaakt door een glazen kubus en een heel peloton aan museumcurators.
Na ongeveer een uur in verschillende rijen te hebben staan wachten, mochten we dan eindelijk even een blik werpen op For the Love of God, het bejubelde en bekritiseerde kunstwerk van Damien Hirst. Duizenden diamanten op een schedel die glinsteringen wierpen op je kleding als een buitengewone discobal. Eén tand missend.
Ik vond het geweldig, want dit kunstwerk heeft heel veel aspecten in zich die wij behandelen bij het vak Kunstsociologie. Is dit kunst? Wat is de waarde? Wat heeft dit voor betekenis? Wat zegt dit over de mensen/de dood/de kunst/Damien Hirst/...? En hier kun je dan nog zeker enige tijd over door keuvelen, zoals ook te zien en te beluisteren is op deze site:

http://www.fortheloveofgod.nl/

Wat mij betreft zeer interessant!
Een heel treffend oordeel: "Whether it's art or not lies in the eye of the beholder."
Oordeel zelf!



En ga ook zeker zelf eerst kijken, want dit plaatje is er niets bij.

Waarom ik om 05.00 de televisie aan had moeten zetten

Ik las net op Nienke's blog een stukje over Barack Obama en over de verkiezingen van vannacht. En aangezien Pia en ik hadden bedacht dat zij wetenschappelijk verantwoord over kunst zou schrijven soms (aangezien zij iets met kunst studeert) en ik voor de stukjes met politieke diepgang zou zorgen (aangezien ik iets met politiek studeer). Bij deze:

Het mag duidelijk zijn dat ik voor Obama was. Altijd al. Ik heb even een zwak gehad voor Hilary gehad, totdat ze een keer bijna ging huilen en aan een huilende president heb je natuurlijk niks. Obama werd het dus, al is het maar omdat het Amerikaanse politieke stelsel zo simpel is en je maar uit twee personen kan kiezen en ik nooit van mijn leven het eens zal zijn met de punten van de republikeinen. Republikeinen vertegenwoordigen naar mijn mening (en die is op het moment heel generaliserend) die irritante überamerikanen die de godgansedag 'God bless you' roepen, die dagelijks de Amerikaanse vlag ophangen en vreselijk boven hun stand leven. En daar houd ik niet zo van.

Zoals Nienke in haar blog ook al zei: deze Amerikaanse verkiezingen zijn de eerste die je echt 'bewust' meemaakt, de eerste verkiezingen waar je, omdat je oud genoeg bent en begrijpt waar het over gaat, zelf een mening over kunt vormen. Deze verkiezingen maak ik ook nog eens mee als student politicologie en (verrassing, verrassing) politicologen praten toch regelmatig over politiek met elkaar (niet de hele tijd hoor, we praten ook wel over jongens, muziek en kleren - ik vooral). Maar goed, omdat je er op 'school' mee te maken krijgt, in de NRCnext over leest en het elke dag op het journaal/CNN ziet, begin je dus best wel betrokken te raken bij de strijd.

Ik vond de afgelopen verkiezingsmaand fascinerend. Vooral de keuze voor Sarah Palin was machtig mooi (zoals een Fries zou zeggen). In eerste instantie (oké, de eerste twee dagen) een goede keus, maar nadat alle schandalen rond deze dame werden opgedoekt bleek ze toch meer het lachertje van de partij en de hele verkiezingen te zijn.. Toch ben ik blij dat men voor haar heeft gekozen, niet alleen omdat ze juist stemmers weg joeg, maar ook omdat ze wel wat leven in de brouwerij bracht. Nog meer leven.

Gisteravond had ik besloten om om half tien te gaan slapen en er om vijf uur ('s ochtens dus) er weer uit te komen, om de uitslag te zien. Eigenlijk wilde ik de hele nacht wel kijken, maar dat kon niet, want ik had om negen uur een tentamen. Alleen kon ik vannacht helemaal niet slapen, niet omdat ik zenuwachtig was voor mijn tentamen of misschien wel voor de uitslag, ik kon gewoon niet slapen. En toen ik om kwart voor vijf op mijn wekker keek en nog steeds nauwelijks een oog dicht had gedaan besloot ik om maar te proberen te slapen tot zeven uur, in plaats van de verkiezingen te kijken. DIT WAS DUS HEEL ERG DOM. Want ALS ik om vijf uur wel de tv had aangedaan, had ik live kunnen zien dat Obama gewonnen had.

Grr.